Tropische intocht

Zijn komst werd al voorzichtig aangekondigd via posters in de stad. Maar we wisten ook al van vrienden dat de intocht van Sinterklaas echt een spektakel zou worden. En zij konden het weten na vier keer dat meegemaakt te hebben. Niet bij stil gestaan eerder, maar de aankomst van de goedheiligman op Bonaire is natuurlijk niet om 12 uur maar al veel eerder, want rond het middaguur is het niet om uit te houden zo warm. We moesten ons al vanaf 8 uur 's ochtends verzamelen in Playa (het centrum van Kralendijk) rondom het Wilhelminaplein, naast restaurant de Cuba Compagnie. Want dan zou hij om 10 uur aan wal komen en plaatsnemen op een grote stoel. Nou 9 uur was ons inziens vroeg genoeg om die kant op te gaan, niemand geloofde meer in het bestaan van de Sint dus het was toch ook een beetje iets dat we wilden meemaken. Niet omdat er iemand bang was dat hij getuige moest zijn van dat Sint daadwerkelijk op het eiland was aangekomen opdat de kadootjes veilig gesteld zouden zijn.

Een parkeerplekje vinden was best lastig toen we in de buurt waren. Maar het lukte en we liepen opgetogen richting het plein en de kade. Daar werden we al getrakteerd op harde sinterklaasliedjes door Bonairiaanse kindjes gezongen en tribunes waar je kon plaatsnemen als je goed zicht wilde hebben op nu nog Sints lege troon. Onze vrienden stonden er al en zwaaiden ons tegemoet. Ze hadden mooi uitzicht op het stuk kade waar de boot zou gaan aanmeren, en terwijl we ze begroetten zag ik in de verte al een mooie boot met gekleurde pietenpakken en opzwepende steelbandgeluiden. Het was al tegen de 30 graden en de zon brandde lekker in je nek. De boot kwam snel dichterbij en de pieten waren druk aan het dansen en zwaaien. Er heerste sowieso al een goeie en energieke sfeer maar nu werd iedereen meegenomen in een tropisch feestje. Sint werd in een golfkarretje gehesen en zijn pieten dansten hem vooruit de steiger af de kade op.

Als ik mijn ogen had dichtgedaan zou ik me op een Braziliaans voetbalfeest hebben gewaand. Maar gelukkig hield ik ze open want pieten in allerlei kleuren kwamen heerlijk dansend aan mij voorbij: alle kleuren van de regenboog hadden ze op hun gezichten, ook pikzwart. En Sint, een donkere man die witgeschminkt was, zat verstopt onder zijn mijter en achter een dikke baard. Door de witte schmink had hij een blauwige gloed over zich. En het was een groot feest. Geen gedoe, geen protesten voor of tegen zwarte piet en ook geen discussie of gêne over dat er ook zwarte pieten rondliepen, in de letterlijke zin van het woord welteverstaan. Het was heerlijk ontspannen, Bonairianen en Nederlanders, waar er een hoop van zijn op dit eiland, met kinderen togen naar het podium waar zijn troon stond. Met een lach op onze gezichten besloten we ons pad verder te vervolgen richting een snorkelstrandje. Een kraam met schaafijs en pastechi's passerend kwamen we bij een hete auto aan. Net getuige geweest van een bijzondere gebeurtenis: de intocht in een compleet relaxte sfeer, gemoedelijk en aangekleed met geweldige luide tropische drums.